Yadigarı bir saat, onu size veren kişiyi hatırlatmak için oradadır; en önemlisi, o gittikten sonra. Eğer saat halihazırda birkaç kuşak tarafından kullanılmışsa, sürekliliğin sembolü haline gelebilir. Onun tik takları, bir yadigâr tarafından hatırlanan kişi siz olduğunuzda, kendi zamanınıza değer vermeniz gerektiğini hatırlatır.

Bir saatin devredilmesi özü itibarıyla bir erkek geleneği gibi görünüyor, ancak ben saat dünyasında cinsiyete dayalı saat eğilimlerini ortadan kaldırmaya yönelik son çabaları alkışlıyor ve teşvik ediyorum.

Fakat belki de baba-oğul saat geleneği, erkeklerin geleneksel olarak topladığı türden eserlerle ilgilidir. Geçmişte bir adam tüfeğini, tabancasını, Zippo çakmağını, en iyi piposunu ve deri ciltli kitaplardan oluşan bir koleksiyonunu başkalarına verebilirdi. Tarihsel olarak bunlar erkek donanımıydı, ancak şu anda böyle olmaları gerekmiyor.

Her neyse, herkes ateş ediyor, sigara içiyor, elle yazıyor ve ne yazık ki bu yazarın görüşüne göre ciltli kitapları eskisinden daha az okuyor. Bu tür miraslar azalıyor çünkü önceki nesil artık bu nesneleri kullanmıyor.

Erkekler güzel takım elbiselerini oğullarına verebilirler ama bu daha faydacıdır. Böyle bir bahşedilmenin birden fazla nesil boyunca hayatta kalması nadirdir. Birincisi, moda değişiyor. Büyükbabamın 1918'den kalma üniversite takımı bana tuhaf görünürdü; Muhtemelen güve yemiş olduğundan ve dayanılmaz derecede sert bir kumaştan yapılmış olduğundan bahsetmiyorum bile. Ancak büyükbabamın saati, hangi özel takım elbisemi giyersem giyeyim, bileğimde zarif ve evimdeymiş gibi görünecek.

Bugün çoğu insanın satın aldığı güzel şeyler miras olarak kalabilir, ancak bunları yadigâr olarak pek düşünmeyiz. Bir akıllı telefonda tüm kişisel verileriniz bulunabilir, ancak bir kişinin yaşam tarzı hakkında pek bir şey söylemez. Neredeyse herkeste bir tane var. Daha da önemlisi, kutsal teknolojilerimiz geçerliliğini yitirecek şekilde tasarlanmıştır, böylece yeni cihazlar satın alabilirsiniz. Saatlerde durum böyle değil.

Bu, nesiller boyu aktarılan bir saatin, evinizin üzerine ikinci bir ipotek verilmesini gerektiren mücevherlerle dolu bir müze parçası olması gerektiği anlamına gelmez. Aile yadigarı saate gerçek değerini veren şey onu takan kişidir. Örneğin, klasik bir tasarıma sahip olan Creon'da, yelkencilik tutkusunun göstergesi olabilecek bir okyanus mavisi tonu var. Veya bana mavinin babamın en sevdiği renk ve gözlerinin rengi olduğunu hatırlatabilir.

Saatimin benim için bir anlamı varsa, onu sonraki nesillere aktarmanın da bir anlamı vardır.